Een mannetje van tin

Ik kwam op Marktplaats een advertentie tegen van iemand die zijn tin-giet-spulletjes te koop aanbood. Dat leek me altijd nog eens leuk: tin gieten! Ik deed een bod en kreeg een paar dagen later een doosje thuis met heel veel tin, een paar gietijzeren pannetjes, twee mallen, mal-poeder en nog wat ander spul, zoals tangen. Natuurlijk probeerde ik het meteen even uit. Tin smelt bij een temperatuur van 230 graden, dus even boven een vuurtje houden is genoeg. Meteen al een mooi gezicht: vloeibaar metaal! In de mal gieten en klaar is kees!

Ik probeerde beide mallen uit. Het was een soldaatje en een paard met ruiter. Erg prachtig, hoor, maar ik wilde eigenlijk zelf bepalen wat ik in tin ging gieten.

Het is niet zo dat ik perse een Lego-poppetje van tin wilde hebben, maar ik wilde kijken of het me zou lukken om iets wat ik zélf had gekozen in tin zou kunnen veranderen. Het ging dus om het idee van het zelf kiezen. Nu zou een gewoon Lego-poppetje vrij klein zijn (zelfs nog korter dan het tinnen soldaatje, dat toch al vrij klein was), maar ik had ook nog een soort reuzen-Lego-poppetje in huis, wat me geschikter leek.

Als je zelf kiest wat je wilt maken, moet je natuurlijk ook zelf eerst de mal maken. Nu kun je allerlei officiële tin-giet-produkten kopen, maar ik wil altijd voor een dubbeltje op de eerste rang zitten en ik was benieuwd of het ook met siliconen-kit zou lukken. Dat zag ik ergens op YouTube. Je vult een bakje met water en daar doe je flink wat handzeep bij. In dat zeepwater spuit je wat siliconen-kit en dan even flink kneden onderwater. De siliconen verandert dan van een plakkerige massa in een soort kneedbare klei. Ik drukte mijn poppetje in een bakje met een laagje siliconen-kit. Aan de bovenkant moet natuurlijk een gat open blijven waarin je de vloeibare tin kunt gieten (de giet-opening). En als de vloeibare tin dan in de mal komt, moet de lucht er ook uit kunnen. Daarom heb ik twee lucht-gangetjes gemaakt door heel tactisch twee saté-prikkers te plaatsen. En verder wil je natuurlijk dat de twee mal-helften goed in elkaar passen. Daarom maakte ik twee kuiltjes in de onderste mal, die dan zouden worden opgevuld met twee 'uitstulpinkjes' van de bovenste helft.

Echter, toen ik een nieuwe laag siliconen-kit over dit alles had gedaan, bleken de twee mal-helften volledig aan elkaar vast te zijn geplakt en moest ik het hele ding gewoon in tweeën snijden. Dus die kuiltjes en uitstulpinkjes, daar kwam niet veel van terecht. Maar goed, het zag er best hoopvol uit, vond ik zelf. Je zag in beide helften wel ongeveer de vorm van het poppetje. En je ziet aan het gezicht van het mannetje dat hij blij was dat hij er weer uit mocht.

De grote vraag was natuurlijk de hele tijd: hoe zou de siliconen-mal reageren op vloeibaar tin van 230 graden Celsius? Eerst de mal maar goed ingepoederd met mal-poeder, zoals ik dat ook bij de tinnen soldaatjes had gedaan. Flink wat vloeibaar tin erin gegoten en waarempel: een prachtig tinnen Lego-mannetje! Het had gewerkt! De siliconen-mal werd wel wat plakkerig en zacht door de hitte, dus meer dan twee keer kon ik de mal niet gebruiken. Dus in die zin is siliconen-kit niet geschikt voor tin gieten. Maar voor een groot ijsklontje of voor zeepjes maken zou het prima kunnen op deze manier.

De eerste keer waren de handjes niet helemaal goed opgevuld, maar bij de tweede poging goot ik het tin er wat langzamer in en toen ging het beter. Alles zat erop en eraan. Ik moest 'm nog wel wat vijlen, schuren en polijsten (zie het verschil met het linker mannetje), maar al met al ben ik dik tevreden.