Ik kwam op Marktplaats een advertentie tegen van iemand die zijn tin-giet-spulletjes te koop aanbood. Dat leek me altijd nog eens leuk: tin gieten! Ik deed een bod en kreeg een paar dagen later een doosje thuis met heel veel tin, een paar gietijzeren pannetjes, twee mallen, mal-poeder en nog wat ander spul, zoals tangen. Natuurlijk probeerde ik het meteen even uit. Tin smelt bij een temperatuur van 230 graden, dus even boven een vuurtje houden is genoeg. Meteen al een mooi gezicht: vloeibaar metaal! In de mal gieten en klaar is kees!
Ik probeerde beide mallen uit. Het was een soldaatje en een paard met ruiter. Erg prachtig, hoor, maar ik wilde eigenlijk zelf bepalen wat ik in tin ging gieten.
Het is niet zo dat ik perse een Lego-poppetje van tin wilde hebben, maar ik wilde kijken of het me zou lukken om iets wat ik zélf had gekozen in tin zou kunnen veranderen. Het ging dus om het idee van het zelf kiezen. Nu zou een gewoon Lego-poppetje vrij klein zijn (zelfs nog korter dan het tinnen soldaatje, dat toch al vrij klein was), maar ik had ook nog een soort reuzen-Lego-poppetje in huis, wat me geschikter leek.
Als je zelf kiest wat je wilt maken, moet je natuurlijk ook zelf eerst de mal maken. Nu kun je allerlei officiële tin-giet-produkten kopen, maar ik wil altijd voor een dubbeltje op de eerste rang zitten en ik was benieuwd of het ook met siliconen-kit zou lukken. Dat zag ik ergens op YouTube. Je vult een bakje met water en daar doe je flink wat handzeep bij. In dat zeepwater spuit je wat siliconen-kit en dan even flink kneden onderwater. De siliconen verandert dan van een plakkerige massa in een soort kneedbare klei. Ik drukte mijn poppetje in een bakje met een laagje siliconen-kit. Aan de bovenkant moet natuurlijk een gat open blijven waarin je de vloeibare tin kunt gieten (de giet-opening). En als de vloeibare tin dan in de mal komt, moet de lucht er ook uit kunnen. Daarom heb ik twee lucht-gangetjes gemaakt door heel tactisch twee saté-prikkers te plaatsen. En verder wil je natuurlijk dat de twee mal-helften goed in elkaar passen. Daarom maakte ik twee kuiltjes in de onderste mal, die dan zouden worden opgevuld met twee 'uitstulpinkjes' van de bovenste helft.
Echter, toen ik een nieuwe laag siliconen-kit over dit alles had gedaan, bleken de twee mal-helften volledig aan elkaar vast te zijn geplakt en moest ik het hele ding gewoon in tweeën snijden. Dus die kuiltjes en uitstulpinkjes, daar kwam niet veel van terecht. Maar goed, het zag er best hoopvol uit, vond ik zelf. Je zag in beide helften wel ongeveer de vorm van het poppetje. En je ziet aan het gezicht van het mannetje dat hij blij was dat hij er weer uit mocht.
De grote vraag was natuurlijk de hele tijd: hoe zou de siliconen-mal reageren op vloeibaar tin van 230 graden Celsius? Eerst de mal maar goed ingepoederd met mal-poeder, zoals ik dat ook bij de tinnen soldaatjes had gedaan. Flink wat vloeibaar tin erin gegoten en waarempel: een prachtig tinnen Lego-mannetje! Het had gewerkt! De siliconen-mal werd wel wat plakkerig en zacht door de hitte, dus meer dan twee keer kon ik de mal niet gebruiken. Dus in die zin is siliconen-kit niet geschikt voor tin gieten. Maar voor een groot ijsklontje of voor zeepjes maken zou het prima kunnen op deze manier.
De eerste keer waren de handjes niet helemaal goed opgevuld, maar bij de tweede poging goot ik het tin er wat langzamer in en toen ging het beter. Alles zat erop en eraan. Ik moest 'm nog wel wat vijlen, schuren en polijsten (zie het verschil met het linker mannetje), maar al met al ben ik dik tevreden.
donderdag 7 mei 2020
zondag 3 mei 2020
Een lampenkap van lege yoghurtbakjes / a lampshade from empty yogurt cups
Dit idee zag ik eens op Pinterest. Het duurde even voordat ik kon beginnen met deze klus, want ik moest eerst genoeg lege yoghurtbakjes verzamelen. Ik heb mijn kinderen ongeveer een jaar lang af en toe van deze toetjes laten eten en zo is het uiteindelijk gelukt om 115 lege bakjes te verzamelen. Zoveel had ik namelijk nodig voor 23 rijen van 5.
I once saw this idea on Pinterest. It took a while before I could start with this job, because I first had to collect enough empty yogurt cups. I had my children eat these desserts every now and then for about a year and so I finally managed to collect 115 empty cups. That's how much I needed for 23 rows of 5.
Ik wilde de plastic bakjes precies zo aan elkaar bevestigen als ik ook bij mijn dia-lampenkap had gedaan: met ringetjes in het midden van elke zijde. Om ervoor te zorgen dat elk gaatje ook precies in het midden terechtkwam, had ik een mal gemaakt. Anders zouden de bakjes scheef gaan hangen. Honderdvijftien keer vier gaatjes is vierhonderdzestig gaatjes.
I wanted to attach the plastic cups exactly as I did with my slide lampshade: with rings in the middle of each side. To make sure that each hole ended up exactly in the middle, I made a mold. Otherwise the trays would hang crooked. One hundred and fifteen times four holes is four hundred and sixty holes.
I still had bending rings from my slide lampshade - 8mm. On the left picture you can see how best to open and close them. On the right picture you see how I connected two trays together. I think I used 253 rings, but I can be mistaken. One thing is certain: I had sore fingertips for three days.
Ik heb ervoor gekozen om de de drie kleuren zo willekeurig mogelijk over de lampenkap te verdelen, wat dus eigenlijk helemaal niet willekeurig is, maar juist een heel bewust werkje. Van een andere lampenkap gebruikte ik de boven- en onderring en toen was de lampenkap klaar!
I have chosen to distribute the three colors as randomly as possible over the lampshade, which is actually not random at all, but rather a very conscious work. From another lampshade I used the top and bottom ring and then the lampshade was ready!
Hier nog even een filmpje van het hele proces:
Here's a video of the whole process:
Abonneren op:
Posts (Atom)